Bilmeliyim ki bu dünyada kimse benim gibi değil. Benim için iyi ve doğru olan, bir de bakıyorum ki karşımdaki için öyle değil. O da kendisi için önemli gördüğünü öne çıkarıyor. Saliha Erdim Köşe Yazısı
Herkesin iş tutuş biçimi farklı, olaylara ve kişilere yaklaşım biçimi farklı. Bazen hayran kalıyor bazen de şaşkınlığa uğruyorum, nasıl böyle düşünebilir ya da davranabilir diye. Ona göre hareket etsem bana uymuyor. Kendime göre olanı yapacak olsam, kimileri eleştiriyor, kimileri engel olmak için durmadan itiraz ediyor. Niye onu yapmamam gerektiğinin sebeplerini açıklamaya uğraşıyor.
Ona göre olan, kendi penceresinden baktığında kendi göze alabildikleri. Ben ona göre olana yönelerek, kendim için öngördüğüm şeyden niçin vazgeçeyim? O benim göze aldıklarımı yapamayacağını düşünüyor olabilir ve gerçekten de ona uygun olmayabilir. Fakat bana uygun olduğunu neden kabul etmekte zorlanıyorlar? Hayattaki bütün iyi işler, çevremdeki insanların tavsiye ettikleri mi? Hiç hoşuma gitmese de onlar istediği için onların istediğini mi yapmam gerekiyor? Peki, o zaman ben kendi tercihlerimi ne zaman hayata geçireceğim?
Eğer ben çevremdekiler ne derse ona göre hareket edersem, ömür boyu kendi içimden gelen ve yapmayı çok istediğim şeylere el atamayacağım demektir. Oysa kimse kimsenin, “bana göre şu doğru” demesiyle yol almamalı. Danışmak, fikir almak başka, baskı ile kendi istediğini yaptırmak başka bir şeydir. Herkesin aklının kendisini idare edecek ve doğruları bulmasına rehberlik edecek kadar gelişmesi lâzımdır. Bu da yetişkinlerin çocuk ve gençlere tecrübe edebilecekleri alanlar açmalarıyla mümkündür.
Herkes kendi yolculuğunun sorumlusudur
Herkes yaşadıkça kendi kitabını yazar. İnsana en çok öğreten şey, la mümkündür. Kendi denedikleridir. Sonunda kendisine ve başkalarına zarar verme riski yoksa her insanın denemeye ve yanıla yanıla doğruyu bulmaya ihtiyacı vardır ve aynı zamanda da bu en doğal hakkıdır. Tecrübe böyle böyle oluşur ve her düşüşte yeni şeyler öğrenerek insan hayatını zenginleştirir.
Giderek başkalarının tecrübelerinden de öğrenmesi gerektiğini akleder. Bu düşüp kalkarak, yeri geldiğinde sıkıntı çekerek ilerlemeler; aklın gelişip büyümesinin, düşünme, ders çıkararak öğrenme ve daha iyisini yapma konusunda akıl yürütebilmesinin şartıdır. Bu da insanın kendi yolunu yürürken, sorumluluğunu almasıyla ve cesaretle adım atabilmesiyle mümkündür.
Gençlerle yaşayan yetişkinlerin en önemli görevi, kendisine inanıp güvenmesine, adım atarken düşmenin kaçınılmaz olduğuna, düşmenin yürümenin bir neticesi olduğuna ve bu düşmelerin ileride daha az düşmelerin hazırlayıcısı olan çok kıymetli deneyimler olduğuna gençleri inandırmalarıdır.
Duam odur ki;
Yâ İlâhi; yetişkinlerin, çocukların ve biz gençlerin ihtiyaç hissettikleri bilge yetişkin örnekliğini ve doğru rehberlik anlayışını kazanmalarını nasip eyle. Biz gençlere ise, bize ters ve onlara iyi olan şeyleri yapmamızı istediklerinde, kendi yollarımızı çizmemizi nasip eyle.
Bizlere hayırlı yol arkadaşları ve hayırlı eşler nasip ederek, birbirimizi insani hayat mertebelerinde ilerletecek katkılarımızı rızkımız eyle. Doğruların doğrularımız olsun ve onları korumamız da nasibimiz olsun. Ey kâinatın sahibi! Senin gücün her şeye yeter. Saliha Erdim Köşe Yazısı
https://www.dirilispostasi.com/makale/15389340/saliha-erdim/ya-ilahi-dogrularin-dogrularim-olsun
